Rammaáætlun um nýtingu vatnsafls og jarðvarma

Ég ætlaði að vera á Ísafirði í dag með stjórn Rammaáætlunarinnar, en ég er nýkominn inn í hana sem fulltrúi náttúruverndarfélaga. Því miður var ófært vestur, þannig að ferðin bíður betri tíma. Í þessari vinnu er verið að fara yfir áform um virkjanir í ám og jarðhitasvæðum með það fyrir augum að meta t.d. náttúrufar, hagkvæmni og umhverfisáhrif af virkjunum og bera síðan saman við aðra möguleika á nýtingu. Svo á að reyna að forgangsraða virkjunarkostunum. Nú er í gangi annar áfangi þessarar vinnu og mjög fróðlegt að  fá að taka þátt í svona stefnumótun. Auðvitað eru alltaf uppi ýmis álitamál, svo sem um það hvað á að virkja og hverju að halda utan við það umrót sem slíku fylgir. Mikil vinna fer í að átta sig á ýmsum grundvallarþáttum og aðferðafræði, svo sem hvernig á að meta land, verðmæti þess og gildi fyrir þjóðina. Auðvitað er ákveðin hætta á slagsíðu í þessari vinnu, þar sem annars vegar er orkugeirinn með allt sitt lið og peninga en hins vegar þeir sem sjá fleiri og vænlegri kosti til nýtingar auðlinda okkar en bara það að virkja endalaust. Því var það mikilvæg ákvörðun að náttúruverndarsamtök skyldu eiga þarna eitt af sætunum við borðið.  Auðvitað er það löngu þekkt staðreynd að náttúruverndarfólk býr ekki við sömu aðstæður og orkufyrirtækin og getur ekki virkjað hóp fólks á launum til að finna rök fyrir verndun eða friðun landsvæða. Aðferð umhverfissinna er því barátta í grasrót og sem betur fer hefur stundum náðst árangur þó Golíat hafi, með stuðningi skammsýnna stjórnvalda, alltof oft þröngvað sínu fram.  Þess vegna er aldrei mikilvægara en nú að þeir sem fara vilja að með gát og víðsýn ljái baráttunni rödd sína, penna eða hvað annað sem styrkir baráttuna. Og eins og flestir vita, þá er nóg af baráttumálum til að sinna á næstunni. Nöfn eins og Birta, Þjórsárver og Gjástykki eiga að minna okkur á það er ekki enn hægt að slaka á í þessum málum.