Var það stefnan eða fólkið - eða kannski bæði?

Sjálfstæðisflokkurinn segist nú vera í naflaskoðun og kemur með "sannleiksplagg" sem gagnrýnir flokkinn fyrir ýmislegt - og það aldeilis ekki að ástæðulausu. Ég á samt erfitt með að taka undir meginstef hjá foringjum innan flokksins sem segja að allt vesenið sé einstaklingum að kenna en stefnan sé enn góð og gild. Stefnan er náttúrulega bara galin, því hún ýtir undir misskiptingu, eiginhagsmunapot og sérgæsku. Hún byggir á því að afhenda einstaklingum sameiginlegar auðlindir og úrræði án tillits til þess hvað verður um almenning, fyrirtæki og þjónustuþega. Forsenda hennar er sú að slaka á öllu eftirliti og reglum. Þetta var gert, í anda stefnunnar og tókst alveg prýðilega svo nú er þjóðin á hausnum, heimili og fyrirtæki í vanda.

Hitt er svo annað mál að ekki hefur orðið vart við mikla gagnrýni á þessa hugsun hjá þeim sem mannað hafa framvarðarsveit þessa flokks undanfarna  tvo áratugi og þeir hafa brugðist ókvæða við allri gagnrýni á stefnuna og haldið henni fram í tíma og ótíma. Og ætla greinilega að halda áfram þrátt fyrir allar afleiðingarnar. Þeir eru heldur ekki með hugann við hag lands og þjóðar heldur sértæka hagsmuni sína og sinna. Er því mikil ástæða til að veita þessu sofandi og andvaralausa fólki stuðning þó það þykist núna vera að vakna?

Ég velti því síðan fyrir mér hvort gagnrýni flokksins er kannski í raun beint gegn þeim einstaklingum sem voru bestir í að framfylgja stefnunni, þannig að gallar hennar urðu jafnskýrir og raun ber vitni. Kannski er gagnrýnin aðallega á þessa aðila, fyrst þeir gátu ekki passað sig í óhemjuganginum þannig að við hin sjáum skýrt hvað stefnan kostar okkur. Það skyldi þó ekki vera.